Nina była w 3 klasie. Miała niebieskie oczy, niebieskie włosy i piękny uśmiech. Zawsze ubiera się w kolorową sukienkę. Ale nie śmiała się zbyt wiele i czuła się źle sama ze sobą, ponieważ czasami miała problemy z wydobyciem z siebie słów. Jej mama powiedziała jej, że ma coś, co nazywa się "jąkaniem".
Z powodu jąkania się szkoła była dla niej naprawdę trudna. Koledzy z klasy naśmiewali się ze sposobu, w jaki mówiła, ponieważ jej nie rozumieli. Z biegiem czasu stawała się coraz cichsza. Nie rozmawiała z innymi dziećmi i nie miała przyjaciół w klasie. Siedziała samotnie z tyłu klasy. Zostawała tam nawet w przerwach.
Jak myślisz, co czuje Nina, kiedy wszyscy zaczynają się śmiać?
Pewnego dnia, gdy recytowała wiersz, często się zatrzymywała. Niektóre słowa były trudne do zrozumienia, a wiersz nie miał sensu. Nauczycielka próbował uciszyć klasę. Ale dzieci stawały się coraz głośniejsze, a ich śmiech rósł. Tego dnia dzieci śmiały się z niej bardziej niż kiedykolwiek.
Co myślisz:
Czy dzieci powinny się tak zachowywać?
Nina krzyknęła: "Proszę, przestań!". Mimo że trudno było to zrozumieć, dzieci wiedziały, co miała na myśli. Płakała bardziej niż ktokolwiek ją kiedykolwiek przedtem. Śmiech ucichł, a w pokoju zapadła cisza. Nina trzęsła się, nie mogąc przestać płakać. Wyszła z klasy bez słowa.