Vulturus, silny i pełen wdzięku orzeł, lata wysoko nad drzewami. Podziwiają go wszystkie ptaki i zwierzęta, z wyjątkiem jednego - kruka Corbusa.
Vulturus, silny i pełen wdzięku orzeł, lata wysoko nad drzewami. Podziwiają go wszystkie ptaki i zwierzęta, z wyjątkiem jednego - kruka Corbusa.
Corbus zawsze sprawia kłopoty. Kradnie jedzenie mniejszym zwierzętom i naśmiewa się z innych ptaków. Uwielbia drażnić się z orłem Vulturusem.
Pewnego dnia, gdy Vulturus leci, Corbus trzepocze obok niego.
"Hej, spójrz na siebie! Zbyt się boisz, żeby tu przyjść i dołączyć do innych? – mówi Corbus.
Vulturus zachowuje spokój. — Nie mam czasu na zabawy, Corbusie. Niebo jest moim domem".
Corbus uśmiecha się. "Jeśli jesteś taki wspaniały, pozwól mi jeździć na twoim grzbiecie! Pokaż mi, jaki naprawdę jesteś silny". Vulturus postanawia się zgodzić. "Dobra, wskakuj" – mówi. Corbus radośnie wspina się na grzbiet Vulturusa. "Zobaczmy, jak wysoko potrafisz latać!" – mówi.