Jesteś bardzo zdenerwowany reakcją swojej drużyny i postanawiasz im powiedzieć, że nieładnie jest tak traktować Patricka, ignorując jego uczucia. Przypominasz im także o jego doskonałej pamięci do angielskich słówek i że celem gry nie jest koniecznie wygrana, ale wspólna zabawa, duch zespołu i nauka nowych rzeczy.

Twoja drużyna na początku ma trudności. Druga drużyna zaczyna zdobywać więcej punktów, a twoi koledzy z zespołu zaczynają się martwić. Wtedy Patrick podnosi rękę, żeby podzielić się słowem. Jego koledzy z drużyny przewracają oczami, ale pozwalają mu mówić.

– „tchórz” – mówi Patrick powoli, literując każdą literę. Wszyscy są zaskoczeni, ale pod wrażeniem. Gra toczy się dalej. Patrick dodaje coraz więcej słów. Pisze „magnificent” i „extraordinary”. Dzięki temu wasza drużyna wygrywa!

Koledzy z klasy Patricka lubią jego wyjątkowe talenty i zaczynają się z nim bawić. Czuje się bardziej akceptowany i bardziej lubi szkołę. Nauczycielka mówi o autyzmie i empatii. Mówi, że powinniśmy akceptować różnice między wszystkimi. Z biegiem czasu jego koledzy z klasy uczą się doceniać go za to, kim jest.
Ta historia uczy nas, że każdy ma specjalne talenty, nawet jeśli na początku ich nie zauważamy. Będąc miłym i otwartym na innych, możemy sprawić, że nasza klasa stanie się bardziej przyjaznym miejscem dla wszystkich.