Bierze głęboki oddech i uśmiecha się. „Dobrze, pomalujmy razem!”.

Dzieci dołączają. Dodają ptaki, małe kwiatki i kolorowe wzory. Zara czuje się szczęśliwa patrząc, jak ich pomysły ożywają.

Potem postanawia powiedzieć im prawdę. „Czasami moja ręka męczy się podczas malowania” - mówi.

Dzieci nie śmieją się z niej ani nie wyśmiewają. Zamiast tego uśmiechają się i mówią: „W porządku!”. Kiedy kończą, obraz jest jasny i pełen kolorów.

Wszyscy są dumni. Zara czuje się szczęśliwa. Nauczycielka uśmiecha się i mówi: „To najpiękniejszy obraz, jaki mieliśmy!”. Zara zdaje sobie sprawę, że prośba o pomoc sprawiła, że obraz był lepszy - i sprawiła, że ona też poczuła się lepiej

W porządku jest prosić o pomoc, gdy coś jest trudne. Wspólna praca sprawia, że wszystko jest lepsze i przyjemniejsze.