Џиџи петелот стои високо и не дозволува мисирката и патката да му се потсмеваат на гласот. „Знам дека не верувате во мене, но ова е мојот сон. Ќе се обидам, без разлика што ќе кажете“, вели тој.

На денот на натпреварот, кога ќе дојде неговиот ред, Џиџи чекори напред. Длабоко вдишува, ги затвора очите и пее погласно и поубаво од кога било досега. За момент сите молчат.

Потоа, тие ракоплескаат и навиваат! Судиите се зачудени. Неговиот глас е силен и полн со емоции. „Наградата Златен Глас оди кај петелот Џиџи, со највпечатливата нота што некогаш сме ја слушнале!“

Џиџи со ококорени очи и срце полно радост ја прифаќа својата награда.

Од тој ден, животните и живината на фармата се восхитуваат на врана на Џиџи наместо да ја исмејуваат. Сонот на Џиџи се оствари. Тоа е затоа што верувал во себе, дури и кога никој друг не верувал. Секое утро, врана на Џиџи одѕвонува низ фармата. Тоа ги потсетува сите дека, за да блеснете, мора да го следите вашиот внатрешен глас. Џиџи победи, и покрај сите силеџии и сомнежи од другата живина.