Γεια σας, το όνομα μου είναι Λουκάς και είμαι 6 χρονών. Σήμερα είναι μία ξεχωριστή μέρα στο σχολείο μας γιατί υποδεχτήκαμε ένα καινούριο συμμαθητή. Το όνομά του είναι Γιάννης. Κάθεται μόνος του στο πίσω θρανίο και φαίνεται στεναχωρημένος.
Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, βλέπω ότι ο Γιάννης παρατηρεί τα παιδιά που παίζουν. Δεν μπορεί να συμμετέχει ο ίδιος. Πηγαίνω κοντά του. Τον ρωτάω εάν θέλει να παίξει μαζί μας και του χαμογελάω κάνοντας ορισμένες χειρονομίες. Ο Γιάννης γελάει και λέει ναι. Αλλά μερικές συμμάθητες μου κάνουν κάποια άσχημα σχόλια γιατί είναι κωφός.
Πως πιστεύεις ότι αισθάνεται ο Γιάννης που κάθεται μόνος του;
Αποφάσισα να βοηθήσω τον Γιάννη. Κάθε φορά που κάποιος σχολίαζε αρνητικά, του έλεγα να συμπεριφέρεται και να μιλάει όμορφα. Προσπάθησα να τους συμπεριλάβω όλους στα παιχνίδια μας αλλά δεν ήταν εύκολο. Ξεκίνησα να μαθαίνω την νοηματική γλώσσα για να μιλάω καλύτερα με τον Γιάννη.
Πώς πιστεύειες ότι αισθάνεται ο Γιάννης όταν βλέπει κάποιον να προσπαθεί να μάθει τη νοηματική γλώσσα;
Μία μέρα, καθώς παίζαμε, ήρθε μία ομάδα παιδιών. Ένας από αυτούς έκανε ένα άσχημο σχόλιο για τον Γιάννη. Γύρισα προς το μέρος τους κι αποφάσισα να υπερασπιστώ τον φίλο μου.
Τι πρέπει να κάνω;
Να δείξω θάρρος και να βάλω τον Γιάννη
στην ομάδα;
Να αγνοήσω τα σχόλια και να συνεχίσω να
παίζω μόνο μαζί του;