Μια μέρα, η Έμμα είχε μία φανταστική ιδέα. "Μήπως να κάναμε μια παρέλαση που θα καθοδηγούσε η Λιλή;" - είπε.

Στα παιδιά άρεσε πολύ αυτή η ιδέα. Διακόσμησαν τα ποδήλατά τους και τα πατίνια τους με λουλούδια και κορδέλες. Το αναπηρικό αμαξίδιο της Λιλής ήταν το πιο όμορφο από όλα. Με φωτεινά λουλούδια στις ρόδες, καθοδηγούσε την παρέλαση, χαμογελώντας καθώς τα παιδιά ζητωκραύγαζαν και την ακολουθούσαν.

Μετά την παρέλαση, η Έμμα είπε "Ας συνεχίσουμε να ψάχνουμε παιχνίδια στα οποία όλοι μπορούν να παίξουν!" Τα παιδιά συμφώνησαν και κάθε μέρα προσπαθούσαν να βρουν καινούρια παιχνίδια.

Η Λιλή αισθανόταν ότι την συμπεριλαμβάνουν και τα παιδιά έμαθαν να σκέφτοναι τις ανάγκες όλων. Έγιναν μία ομάδα που κανένας δεν ήταν απομονωμένος.

Είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε τις ανάγκες όλων όταν παίζουμε. Η ευγένεια και η ομαδικότητα μπορούν να βοηθήσουν όλους να νιώσουν ότι συμπεριλαμβάνονται, ανεξάρτητα από το πώς κινούνται ή παίζουν. Τι θα κάνατε για να βεβαιωθείτε ότι κανείς δεν αισθάνεται παραμελημένος;