Ο Ιβάν και οι γονείς του μετακόμισαν σε μία καινούρια πόλη, επομένως από τον Σεπτέμβριο θα πηγαίνει σε καινούριο σχολείο. Ο Ιβάν ανυπομονεί να γνωρίσει καινούριους φίλους και δασκάλους. Η νέα του δασκάλα τον συστήνει, αλλά ο Ιβάν δεν είναι όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά καθώς βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα παιδιά έχουν πολλά μαθήματα. Το τελευταίο μάθημα είναι η γυμναστική. Όλα τα παιδιά πήγαν να πάρουν μπάλες για να παίξουν. Τα αγόρια ξεκίνησαν να παίζουν ποδόσφαιρο και τα κορίτσια βόλεϊ. Τα αγόρια χωρίζονται σε δύο ομάδες, αλλά ο Ιβάν μένει μόνος του. Κανένα παιδί δε τον ρωτάει αν θέλει να μπει στην ομάδα του. Το αναπηρικό του αμαξίδιο είναι ένα εμπόδιο για αυτόν καθώς δεν μπορεί να λάβει μέρος στο παιχνίδι. Αυτό σκέφτονται όλα τα παιδιά.

Πώς αισθάνεσαι όταν βλέπεις τον Ιβάν να είναι μόνος του, περιμένοντας κάποιον να του ζητήσει να μπει στην ομάδα του;

Ο Μάριος, που ως πρόεδρος της τάξης είναι εκεί για όλα τα παιδιά, κοίταξε τον Ιβάν και τον προσκάλεσε στην ομάδα του. Αλλά δεν είναι ακόμα σίγουρος, εάν ο Ιβάν μπορεί να παίξει με την μπάλα γιατί μπορεί το αναπηρικό αμαξίδιο να έχει ρόδες αλλά δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να τρέξει.

Τι πιστεύεις:

Θα πρέπει ο Μάριος να προσκαλέσει στην ομάδα του τον Ιβάν ή όχι;

Ξεκίνησε μια διαφωνία, γιατί ο Ιβάν έπρεπε να παίξει στην ομάδα τους και όχι στην άλλη. Τα κορίτσια συμμετείχαν επίσης. Υπήρξε μεγάλη αναστάτωση στην αίθουσα, η οποία ακουγόταν μέχρι την αυλή του σχολείου.

Μετά από όλα όσα έγιναν, τι πρέπει να κάνεις;

Θα αφήσεις τον Ιβάν να έρθει στην ομάδα σου; Θα τον αφήσεις να κάθεται μόνος του και να βλέπει τα υπόλοιπα παιδιά που παίζουν;