Παίρνει μια βαθιά ανάσα και χαμογελάει. «Εντάξει, ας ζωγραφίσουμε μαζί!» Τα παιδιά συμμετέχουν. Προσθέτουν πουλιά, μικροσκοπικά λουλούδια και πολύχρωμα μοτίβα. Η Ζάρα νιώθει ευτυχισμένη βλέποντας τις ιδέες τους να ζωντανεύουν.

Τότε, αποφασίζει να τους πει την αλήθεια. «Μερικές φορές, το χέρι μου κουράζεται όταν ζωγραφίζω», λέει.

Τα παιδιά δεν γελούν ούτε την κοροϊδεύουν. Αντίθετα, χαμογελούν και λένε: «Δεν πειράζει!»». Όταν τελειώνουν, ο πίνακας είναι φωτεινός και γεμάτος χρώματα. Όλοι είναι περήφανοι. Η Ζάρα αισθάνεται ευτυχισμένη. Η δασκάλα χαμογελάει και λέει: «Αυτός είναι ο πιο όμορφος πίνακας που είχαμε ποτέ!». Η Ζάρα συνειδητοποιεί ότι ζητώντας βοήθεια έκανε τον πίνακα καλύτερο -και την έκανε να νιώσει κι εκείνη καλύτερα

Είναι πολύ καλό να ζητάς βοήθεια όταν κάτι είναι δύσκολο. Όταν δουλεύεις ομαδικά όλοι είναι χαρούμενοι και είναι πιο διασκεδαστικό,